پلاسمای خون در صورت استفاده صحیح در مقابل کووید-۱۹ موثر است
به گزارش دانشگاه فارسی نتایج یک تحقیق نشان می دهد پلاسمای خون جمع آوری شده از افرادی که از کووید-۱۹ بهبود یافته اند، بعنوان راه درمانی برای بیمارانی که به علائم جدی ناشی از این ویروس مبتلا هستند، عمل می کند.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، با این وجود به قول محققان، پلاسمای خون به جهت اینکه بیشترین تأثیر را داشته باشد باید در خون و در اوایل دوره بیماری، در بیماران مبتلا به کووید بستری در بیمارستان، پیش از زمانی تزریق شود که این بیماران به سطوح بالای اکسیژن مکمل نیاز داشته باشند یا هیپوکسی شوند.
هیپوکسی یا کم اکسیژنی از علائم بیماری است و به معنای کاهش اکسیژن رسانی به تمام اندام ها (هیپوکسی جنرال) یا بافت های بدن (هیپوکسی بافت) است و مهم ترین علامت بالینی آن کبودی در لب و انگشتان دست و پا است و می تواند ناشی از کاهش اکسیژن هوا مانند صعود به ارتفاعات، اختلالات ریوی و تهویه نامناسب ریه ها، کم خونی و اختلالات گردش خون باشد.
همچنین به نظر می آید که استفاده از پلاسمای خون افراد بهبود یافته از کرونا بهترین نتایج را در بیمارانی بوجود می آورد که داروی ضد ویروسی رمدسیویر یا کورتیکواستروئیدها که برای کاهش التهاب چند عضو در افراد مبتلا به کرونا شدید استفاده می شود، استفاده نکرده اند.
دکتر «لیز آن پیروفسکی»، یکی از نویسندگان این مطالعه، در یک مصاحبه تلفنی به خبرگزاری یونایتدپرس اظهار داشت: این درمانی است که در اوایل بیماری همه گیر، زمانی که درمان های دیگر در دسترس نبود، موثر بود.
پیروفسکی، استاد پزشکی، میکروبیولوژی و ایمونولوژی در کالج پزشکی آلبرت انیشتین و مرکز پزشکی مونتفیوره در شهر نیویورک اظهار داشت: درمان زودهنگام با پلاسمای نقاهت یک گزینه مناسب و احتمالاً مفید می باشد، بخصوص برای بیماران مسن تر و افرادی که به بیماری شدیدی مبتلا نیستند.
طبق اعلام کلینیک مایو، پلاسمای نقاهت یا پلاسمای خون جمع آوری شده از افرادی که از یک بیماری بهبود یافته اند، بیشتر از یک قرن است برای درمان بیماری های عفونی استفاده می شود. فرضیه مطرح شده این است که افرادی که از یک عفونت جدی جان سالم به در برده اند، آنتی بادی هایی دارند واین آنتی بادی ها در جریان خون آنها وجود دارد.
آنتی بادی پروتئین هایی است که به وسیله سیستم ایمنی برای مبارزه با ویروس ها و سایر عوامل بیماری زا تولید می شود.
این آنتی بادی ها با انتقال پلاسمای خون از بیماران بهبود یافته به افرادی که اخیرا آلوده و یا بیمار شده اند، می توانند سیستم ایمنی بدن را تقویت نمایند تا با ویروس مبارزه کند. اوت سال قبل میلادی، سازمان غذا و داروی آمریکا اجازه استفاده از پلاسمای نقاهت را برای درمان بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بستری در بیمارستان صادر کرد.
از آن زمان، مؤسسه ملی بهداشت این درمان را در دستورالعمل های خود برای مدیریت ویروس گنجانده است، مشروط بر این که پلاسمای جمع آوری شده حاوی سطوح بالایی از آنتی بادی ها ضد آن باشد.
پیروفسکی و همکارانش برای این مطالعه، نتایج سلامتی ۴۶۳ بیمار بستری مبتلا به کووید-۱۹ که با پلاسمای نقاهت تحت درمان قرار گرفتند را با ۴۶۳ بیمار که دارونما دریافت نمودند، مقایسه کردند. به قول محققان، شرکت کنندگان درمان را طی هفت روز بعد از نخستین تجربه علایم ویروس و سه روز بعد از پذیرش در بیمارستان شروع کردند. کسانی که پلاسمای نقاهت دریافت نمودند، یک واحد از درمان را معادل حدود ۲۵۰ میلی لیتر، ظرف ۲۴ ساعت بعد از ثبت نام در مطالعه، با سرعت کمتر یا مساوی ۵۰۰ میلی لیتر در ساعت دریافت نمودند.
داده ها نشان می دهد، بیمارانی که پلاسما با سطوح بالای آنتی بادی های کووید-۱۹ دریافت کرده اند، در مقایسه با بیمارانی که دارونما دریافت کرده اند، تا ۷۰ درصد بیشتر احتمال دارد معیارهای سازمان بهداشت جهانی برای بهبود بالینی را ظرف ۲۸ روز داشته باشند.
تنها کمتر از ۱۰ درصد از بیمارانی که پلاسما دریافت نمودند، عوارض دیگری غیر از واکنش های تزریق خون، مانند قرمزی در اطراف محل تزریق را گزارش دادند که این میزان در بیمارانی که دارونما دریافت کرده بودند ۸ درصد بود.
پیروفسکی اظهار داشت: بر طبق این یافته ها، پلاسمای دوران نقاهت را باید نخستین خط درمان برای افراد مبتلا به کووید-۱۹ در نظر گرفت که «به اندازه کافی بیمار هستند که در بیمارستان بستری شوند»، اما علائم آنها به حدی پیشرفت نکرده است که رمدسیویر یا کورتیکواستروئیدها مورد نیاز باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب