ردپایی که در آسمان باقی می ماند
دانشگاه فارسی: این خطوط سفید درحقیقت همان ردپای هواپیما یا کنتریل ها هستند که درست در لحظه برخورد هوای خیلی سردِ ارتفاعات بالا با گازهای داغ خروجی موتور هواپیما تشکیل می شوند.
غزال زیاری: حدودا همه ما بارها در آسمان خطوط سفید و باریکی دیده ایم که مثل مسیرهای مرموز روی آسمان حک شده اند؛ ردهایی که گاهی موجب ایجاد شایعات عجیب و بی پایه می شوند. اما پشت این پدیده آشنا، یک سازوکار علمی ساده و درعین حال جذاب وجود دارد؛ پدیده ای که از اولین روزهای پروازهای هوایی همراه ما بوده، اما بازهم برای بسیاری افراد ناشناخته باقیمانده است.
این خطوط سفید درحقیقت همان ردپای هواپیما یا کنتریل ها هستند؛ ابرهای خطی نازکی که درست در لحظه برخورد هوای خیلی سردِ ارتفاعات بالا با گازهای داغ خروجی موتور هواپیما تشکیل می شوند. بخارآب موجود در دود موتور، روی ذرات ریز حاصل از احتراق می نشیند، متراکم می شود و به سرعت به بلورهای یخ تبدیل می گردد. درست همان اتفاقی که در یک روز سرد زمستانی هنگام دیدن بخارِ نفس خودمان تجربه می نماییم.
اما نکته مهم اینجاست: این خطوط همیشه تشکیل نمی شوند و همیشه هم دوام ندارند. دما، رطوبت و لایه های جوی هرکدام نقشی کلیدی در تشکیل و ماندگاری این خطوط ایفا می کنند. اگر رطوبت کم باشد، ردپا در چند ثانیه محو می شود؛ ولی اگر هوا در ارتفاعات اشباع باشد، این خط ها می توانند از چند دقیقه تا حتی بالاتر از یک روز باقی بمانند و گاهی ساختارشان آن قدر تغییر می کند که می توانند به تشکیل ابرهای سیروس کمک کنند.
در ساعات اوج پرواز و هنگام عبور چندین هواپیما از یک محدوده، الگوهای دیدنی تری شکل می گیرد: خطوط مستقیم، شبکه ای، متقاطع، مارپیچ یا حتی ردپاهای تکه تکه شده؛ تصاویری که برای برخی افراد زمینه ساز نظریه های عجیب شده، اما دلیل واقعی آنها تنها در یک عامل خلاصه می شود: علم ساده فیزیک و شرایط جویِ لایه های بالایی جو.
اما ماجرا یک بخش مهم تر هم دارد که توضیح می دهد چرا برخی ردپاها تبدیل به الگوهایی می شوند که گویی نقاشی هواپیماها روی آسمان هستند و دانشمندان دقیقاً چه طور این پدیده را طبقه بندی می کنند. برای مطالعه بخش تکمیلی این مقاله اینجا کلیک کنید.
منبع: unifarsi.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب