یافته جدید دانشمندان؛
فرزندان خصوصیت های اپی ژنتیکی را از مادر به ارث می برند
به گزارش دانشگاه فارسی، دانشمندان استرالیایی کشف کرده اند که پروتئین خاصی در بدن مادر می تواند بر ژن هایی که الگوهای اسکلتی فرزندان را هدایت می کنند، تاثیر بگذارد. آنها امیدوارند از این یافته ها برای درمان بعضی اختلالات رشدی و عضلانی استفاده نمایند.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری سایِنس دِیلی (Science Daily)، تحقیقات جدید دانشمندان نشان داده است که اطلاعات اپی ژنتیکی که در بالای دی اِن اِی قرار می گیرد و به صورت معمول بین نسل ها تنظیم مجدد می شود، بیشتر از آنچه قبلاً تصور می شد از مادر به فرزند منتقل می شود.
پژوهشی که با هدایت مؤسسه والتر و الیزا هال در استرالیا صورت گرفت، درک ما را در رابطه با این که کدام ژن ها دارای اطلاعات اپی ژنتیکی هستند که از مادر به فرزند منتقل می شود و کدام پروتئین ها برای کنترل این فرایند غیرعادی مهم هستند، به صورت قابل ملاحظه ای بالا می برد.
اپی ژنتیک یک رشته علمی است که به سرعت درحال رشد است و به بررسی چگونگی روشن و خاموش شدن ژن ها می پردازد تا به مجموعه ای از دستورالعمل های ژنتیکی اجازه دهد صدها نوع سلول مختلف را در بدن ما ایجاد نماید.
تغییرات اپی ژنتیکی تحت تاثیر تغییرات محیطی مانند رژیم غذایی ما قرار می گیرند اما این تغییرات دی اِن اِی را تغییر نمی دهند و معمولا از والدین به فرزندان منتقل نمی شوند.
در حالی که گروه کوچکی از ژن های نقش پذیر می توانند اطلاعات اپی ژنتیکی را در میان نسل ها حمل کنند، تابحال تعداد بسیار کمی از ژن های دیگر تحت تاثیر وضعیت اپی ژنتیکی مادر قرار گرفته اند.
تحقیقات جدید نشان داده است که تأمین پروتئین خاصی در تخمک مادر می تواند بر ژن هایی که الگوهای اسکلتی فرزندان را هدایت می کنند، تاثیر بگذارد.
این یافته ها در ابتدا پژوهشگران را شگفت زده کرد. یکی از پژوهشگران می گوید: دانستن این که اطلاعات اپی ژنتیکی به ارث رسیده از مادر می تواند اثراتی با عواقب مادام العمر برای الگوی بدن داشته باشد، هیجان انگیز است؛ چونکه نشان داده است این اتفاق خیلی بیشتر از چیزی است که فکر می کردیم. این مساله می تواند رازهایی را در رابطه با اطلاعات اپی ژنتیکی که به ارث می رسد، برملا کند.
تحقیقات جدید روی پروتئین SMCHD۱، یک تنظیم کننده اپی ژنتیکی که در سال ۲۰۰۸ کشف شد و «ژن های هاکس» که برای رشد طبیعی اسکلتی حیاتی هستند، متمرکز شد.
ژن های هاکس هویت هر مهره را در طول رشد جنینی در پستانداران کنترل می کنند، در حالیکه تنظیم کننده اپی ژنتیک از فعال شدن زودهنگام این ژن ها جلوگیری می کند.
در این مطالعه، محققان کشف کردند که میزان SMCHD۱ در تخمک مادر بر فعالیت ژن های هاکس و بر الگوی جنین تاثیر می گذارد. بدون SMCHD۱ مادر، فرزندان با ساختارهای اسکلتی تغییریافته متولد شدند. به قول سرپرست تیم پژوهشی، این ها شواهد روشنی است که نه صرفا اطلاعات ژنتیکی بلکه اطلاعات اپی ژنتیکی از مادر به ارث می رسد.
در حالی که ما بیشتر از ۲۰ هزار ژن در ژنوم خود داریم، تنها آن زیرمجموعه نادر از حدود ۱۵۰ ژن نقش پذیر و ژن های کم دیگری اطلاعات اپی ژنتیکی را از نسلی به نسل دیگر منتقل می کنند. دانستن این اتفاق برای مجموعه ای از ژن های ضروری که به صورت تکاملی از مگس ها تا انسان ها حفظ شده اند، اعجاب انگیز است.
این تحقیق نشان داد که SMCHD۱ در تخمک که تنها دو روز بعد از لقاح باقی می ماند، تاثیر مادام العمر دارد. انواع مختلف این پروتئین با اختلال رشدی سندرم میکروفتالمی آهینیا بوسما (BAMS) و دیستروفی عضلانی فاسیو اسکاپولو هومرال (FSHD) مرتبط هستند.
دانشمندان قصد دارند از نتایج این پژوهش برای درمان اختلالات رشدی مانند سندرم «پرادر ویلی» و اختلال «دژنراتیو» و دیستروفی عضلانی «فاسیو اسکاپولو هومرال» استفاده نمایند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب